Quantcast
Channel: Orientación en Galicia
Viewing all 828 articles
Browse latest View live

Máis de 130 libros didácticos para profesores

September 22, 2016, 12:50 pm
$
0
0

Grazas á base de datos da biblioteca OpenLibra contamos con acceso a unha colección de libros dixitais educativos.





#1. Tendencias Universidad: En pos de la educación activa (ler aquí)
#2. Educación mediática y competencia digital (ler aquí)
#3. Mi Taller de Creación de Videojuegos: Manual del Estudiante  (ler aquí)
#4. Didáctica de las Ciencias Sociales, currículo escolar y formación del profesorado  (ler aquí)
#5.  La diferencia sexual en el análisis de los videojuegos (ler aquí)
#6. Ciberbullying: Guía de recursos para centros educativos en caso de ciberacoso (ler aquí)
#7. Guía didáctica para el análisis de los videojuegos (ler aquí)
#8. El niño y el juego: Planteamientos teóricos y aplicaciones pedagógicas (ler aquí)
#9. Fichero de actividades de fomento a la lectura en las bibliotecas públicas (ler aquí)
#10. La lectura: clave del aprendizaje permanente (ler aquí)
#11. Hacia la formación de lectores en la biblioteca pública (ler aquí)
#12. Leer con los más pequeños (ler aquí)
#13. Visibilidad y divulgación de la investigación desde las Humanidades digitales (ler aquí)
#14. Un territorio en construcción: la literatura argentina para niños (ler aquí)
#15. El día que las máquinas se volvieron locas (ler aquí)
#16. Investigación Educativa: abriendo puertas al conocimiento (ler aquí)
#17. Guía Didáctica para el Aprendizaje del Ábaco Japonés (ler aquí)
#18. Mirando a la Discapacidad con Humor (ler aquí)
#19. Los Ábacos: Instrumentos Didácticos (ler aquí)
#20. ¿Cómo se hace un trabajo académico? (ler aquí)
#21. A-Educación o Educación (ler aquí)
#22. Profesores excelentes (ler aquí)
#23. Guía de buenas prácticas para el uso docente de Wikipedia en la Universidad  (ler aquí)
#24. Hacia una nueva didáctica de la Lengua y la Literatura  (ler aquí)
#25. Evolución y Retos de la Educación Virtual (ler aquí)
#26. Tendencias emergentes en Educación con TIC (ler aquí)
#27. Educar para Emprender: Guía didáctica de educación emprendedora en Primaria  (ler aquí)
#28. Manual de Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías para Alumnos de 10 a 12 años   (ler aquí)
#29. Manual de Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías para Alumnos de 6 a 8 años (ler aquí)
#30. Diseño Universal para la Instrucción (DUI)  (ler aquí)
#31. Las TIC: del aula a la agenda política  (ler aquí)
#32. Trabajos colaborativos. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#33. Tecnología y escuela: lo que funciona y por qué  (ler aquí)
#34. Educación 2.0: retos educativos en las sociedades hiper-conectadas (ler aquí)
#35. Educación 2.0: el docente en la encrucijada (ler aquí)
#36. Historia 1. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#37. TIC, Educación y Sociedad. Vol 2 (ler aquí)
#38. TIC, Educación y Sociedad. Vol 1 (ler aquí)
#39. TIC para la inclusión social: una apuesta por la diversidad  (ler aquí)
#40. Metas Educativas 2021  (ler aquí)
#41. La primera infancia (0-6 años) y su futuro  (ler aquí)
#42. Retos Actuales de la educación técnico-profesional (ler aquí)
#43. Gerenaciones y Tecnología  (ler aquí)
#44.  Avances y desafíos en la evaluación educativa  (ler aquí)
#45. Educación artística, cultura y ciudadanía  (ler aquí)
#46. 10 Mitos sobre la Cultura Libre y el Acceso Abierto al Conocimiento  (ler aquí)
#47.  Lecturas y Bibliotecas Escolares (ler aquí)
#48. Grooming: Guía práctica para adultos  (ler aquí)
#49.  Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías para Alumn@s de 14 a 16 años (ler aquí)
#50.  Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías para Alumn@s de 12 a 14 años (ler aquí)
#51.  Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías para Alumn@s de 10 a 12 años (ler aquí)
#52.  Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías para Alumn@s de 8 a 10 años (ler aquí)
#53.  Lengua 2. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#54.  Lengua 1. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#55. Física 1. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#56. Filosofía. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#57. Geografía 2. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#58. Geografía 1. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#59. Artes Visuales. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#60. Biología 2. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#61. Simulaciones. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#62. Síndrome de Asperger: Guía práctica para la intervención en el ámbito escolar  (ler aquí)
#63. Física 2. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#64. Animación a la lectura y TIC: creando situaciones y espacios  (ler aquí)
#65. Mapa conceptuales digitales. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1 (ler aquí)
#66. Producción Multimedia: vídeos y animaciones. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#67. Videojuegos y cultura visual  (ler aquí)
#68. Ciencias Sociales y Humanidades Digitales (ler aquí)
#69. Manual de gestión con el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#70. Geometría. Serie para la enseñanza en el modelo 1 a 1  (ler aquí)
#71. Concepción didáctica para la enseñanza y el aprendizaje de la geometría  (ler aquí)
#72. Selección de experiencias  innovadoras en las aulas (ler aquí)
#73. El Laboratorio de Idiomas y la enseñanza aprendizaje de lenguas  (ler aquí)
#74. El devenir docente de una profesora de Lengua inglesa en Secundaria  (ler aquí)
#75. Libres de Monopolios sobre el Conocimiento y la Vida: Hacia una Convergencia de Movimientos (ler aquí)
#76. Tratado sobre la Sabiduría  (ler aquí)
#77. Guía para la integración del alumnado con TEA en Educación Primaria  (ler aquí)
#78. Educación y nuevas tecnologías: los desafíos pedagógicos ante el mundo digital  (ler aquí)
#79. HOMO VIDEOLUDENS 2.0: De Pacmana la gamification  (ler aquí)
#80. Las TIC y la Crisis de la Educación: algunas claves para su comprensión  (ler aquí)
#81. Aprendizaje activo en ambientes enriquecidos con tecnología  (ler aquí)
#82. Aprender y enseñar en la cultura digital (ler aquí)
#83. Manual para la formación en competencias informáticas e informacionales  (ler aquí)
#84. Crear y Publicar con las TIC en la escuela  (ler aquí)
#85. Las TIC en Educación  (ler aquí)
#86. Uso Inteligente de las Nuevas Tecnologías. Consejos Prácticos  (ler aquí)
#87. Las Tecnologías de la Información y la Comunicación (TIC) en la Educación: Retos Y Posibilidades  (ler aquí)
#88. Calidad, equidad y reformas en la enseñanza (ler aquí)
#89. Educación Expandida (ler aquí)
#90. Universidad e investigación científica (ler aquí)
#91. Innovación Docente Universitaria en Entornos de Aprendizaje Enriquecidos (ler aquí)
#92. SCOPEO #3: M-learning en España, Portugal y América Latina  (ler aquí)
#93. SCOPEO #2: Aproximación pedagógica a las plataformas Open Source en la universidad española  (ler aquí)
#94. El Conocimiento Libre y los recursos educativos abiertos  (ler aquí)
#95. El acceso abierto al conocimiento científico (ler aquí)
#96. Manual de Teorías Emocionales y Motivacionales  (ler aquí)
#97. Guía para una escuela acogedora e integradora desde el inicio del año escolar  (ler aquí)
#98. Aprendiendo a transformar el entorno. El uso del aprendizaje servicio en la educación superior  (ler aquí)
#99. Manual de Cambio Social y Movimientos Sociales  (ler aquí)
#100. Entorno Mediado para la Medición Cognitiva (ler aquí)
#101. Década de la Educación para la Sostenibilidad (ler aquí)
#102. Educación, Ciencia, Tecnología y Sociedad (ler aquí)
#103. Ciencia, Tecnología y Sociedad en Iberoamérica  (ler aquí)
#104.  Las Tecnologías de la Información y la Comunicación en la Formación Docente (ler aquí)
#105. Producción de Contenidos para Educación Virtual  (ler aquí)
#106. Las Nuevas Fronteras de la Educación a Distancia  (ler aquí)
#107. Edupunk aplicado: Aprender para emprender  (ler aquí)
#108.  La Universidad en la Nube (ler aquí)
#109.  Evolución y Retos de la Educación Virtual (ler aquí)
#110. Tecnología y cambio social (ler aquí)
#111.  El Gran Ajedrez para Pequeños Ajedrecistas (ler aquí)
#112. Claves para el Ecosistema Educativo en Red  (ler aquí)
#113. Videojuegos y juventud  (ler aquí)
#114. Educación 2.0. Aprendizajes en red y construcción abierta  (ler aquí)
#115. Cultura Libre Digital Nociones Básicas Para Defender lo que es de Todxs  (ler aquí)
#116. Educación y Tecnologías: Las voces de los expertos  (ler aquí)
#117.  El Videojuego en la cultura contemporánea (ler aquí)
#118. Software Libre para gente pequeña  (ler aquí)
#119. La Promesa del Gobierno Abierto  (ler aquí)
#120. Software libre – para trabajar en el nivel medio (ler aquí)
#121. Satisfacción de Usuarios: la investigación sobre las necesidades de información  (ler aquí)
#122. Bibliotecas y Publicaciones Digitales  (ler aquí)
#123. Acceso al Conocimiento. Una Guía para Todos  (ler aquí)
#124. Experiencias Educativas en las Aulas del Siglo XXI  (ler aquí)
#125. La Diferencia Sexual en el Análisis de los Videojuegos (ler aquí)
#126. Gobierno Abierto y transparencia focalizada: Tendencias y desafíos para América Latina y el Caribe  (ler aquí)
#127. La fábrica de la infelicidad  (ler aquí)
#128. Los desafíos de las TIC para el cambio educativo  (ler aquí)
#129. Introducción a la Tecnología Educativa  (ler aquí)
#130. Hacia las Sociedades del Conocimiento  (ler aquí)
#131. Estimulación Cognitiva  (ler aquí)

#132. Organización del centro escolar (ler aquí)



Fonte: Abc docente

↧
Search
↧

Baixa visión e tecnoloxía de acceso á información

September 22, 2016, 1:01 pm
↧

Javier, o Erasmus xordocego que aprendeu inglés en 56 horas

September 23, 2016, 4:40 am
$
0
0

Javier, de 25 anos, pasou de non saír de casa e deixar os estudos fai 10 anos a vivir hoxe en Londres.


"Hai un ano non sabía pronunciar 'I'm fine' (Estou ben)", explica.




El mundo


O extraterrestre Gurb sobrevive en Barcelona grazas a súa habilidade para adoptar o aspecto que lle pete. Javier, de 25 anos, non ten superpoderes como o protagonista do seu libro favorito. Pero pasou de non saír de casa e deixar os estudos fai 10 anos a vivir hoxe a 1.265 quilómetros de casa. A distancia que hai entre Madrid e Londres. Alí cursará parte do sexto ano da súa dobre carreira en Dereito e Administración e Dirección de Empresas. O mozo español é o primeiro Erasmus xordocego de Europa. Único na súa clase. Como o peculiar alieníxena da novela de Eduardo Mendoza.


Pero a viaxe de Javier García Pajares empeza moito antes. Lonxe do aeroporto de Barallas, en Plasencia [Estremadura]. Aos 14 anos perde a audición. Aos 15 deixa de ver. Desde entón a súa vida foi unha carreira de obstáculos. Responder á ducia de preguntas que lle envía Crónica tómalle non menos de cinco horas. Só despois de que unha liña Braille conectada á súa computador converte o texto en linguaxe que pode ler coas súas mans, é capaz de teclear as súas respostas. Para comunicarse, ademais do Braille, aprendeu o alfabeto dactilológico en palma e mecanografía.


O seu refuxio na capital británica é unha habitación -cheminea incluída e adaptado ás súas necesidades- en a residencia da Regent's University London (RUL). Unha universidade situada no icónico parque co que comparte o nome. Conta Javier que lle basta abrir a xanela para sentir os arbustos do xardín coas súas mans". Desde que chegou o xoves 1 de setembro paseou polos arredores do parque e do campus. Memorizou o camiño ao supermercado máis próximo e ao ximnasio. Nos seus andares polas rúas londinienses saboreou xa o tradicional fish and chips. E o que queda aínda por descubrir: o London Eye, o Big Ben, o Palacio de Buckingham...


Acompañando os seus pasos está Teresa. Ela é o seu lazarillo. Os seus ollos e oídos no tres meses e medio que dura o seu Erasmus. "O que máis me chamou a atención son os autobuses vermellos de dous pisos", confesa Javier. E é que a súa cegueira non é total. Ten aínda restos visuais na zona periférica dos ollos, que lle permiten ver pero borroso. Por iso tamén notou que hai unha lagoa con patos a escasos metros do seu fogar londiniense e captou de esguello algún escurridizo esquío durante os seus paseos. "É xenial vivir en Londres rodeado de vexetación e animais", asegura.


Aos tres días da súa chegada á capital británica aventurouse e decidiu interactuar só -sen o seu lazarillo- na residencia. Relata Javier que cando quería comunicarse con alguén [que non sabía o sistema dactilológico], pedíalle que escribise en letras maiúsculas co seu dedo índice sobre a palma da súa man. Por exemplo: H-E-L-L-Ou. Letra por letra conseguía recibir as mensaxes e contestábaos oralmente.


Ser xordocego complica o proceso para aplicar ao Erasmus. Pero o "cabezón" Javier, como o describe Lorena Gonzalo os seus ollos e oídos en Madrid, é dos que se empeña en algo e non o solta ata que o consegue". Atopou a universidade adecuada -descartando unhas en Italia, Suecia e Austria- e conseguiu o financiamiento. O seguinte foi aprender inglés sen escoitar. Fíxoo en apenas 56 horas de clase. Así alcanzou o nivel B2 europeo [intermedio alto]. A profesora que lle axudou ensinoulle sobre todo pronuncia, porque para el era moi importante poder falar en inglés e que se lle entendese. "O Erasmus non é só estudar, é convivir con persoas doutras culturas e para iso é importante que poida comunicarme", expresa o mozo español.


Javier tivo tamén días grises. Cando apenas aparecían os síntomas da súa enfermidade non diagnosticada. Os resultados das audiometrías eran normais e os médicos pensaban que eran problemas de atención. A súa xordeira non tiña relación co volume: "Deixara de entender o significado dos sons". Así en casa converteuse no "mozo distraído" e en clase no "mozo marxinado". Di o mozo que no instituto sufriu acoso por parte dos seus compañeiros e profesores. Illouse. Dedicaba as súas horas ao computador ou a PlayStation. Coa cegueira os seus problemas agraváronse e durante dous anos non asistiu a clases.


Todo cambiou cando se afiliou a a Fundación ONCE. Terminou o bacharelato en Madrid, é un estudante de sobresaliente na Autónoma de Madrid... A fundación tamén lle financiou a viaxe a Londres. Esta semana xa cultivou o seu primeiro logro. Nunha saída para tomarse algo cun vello amigo puido charlar con dous eslovacos. Os estranxeiros asombráronse do seu inglés oral. Entendíanlle perfectamente. "Lembrar que hai un ano non sabía pronunciar "I'm fine" (Estou ben) faime rir agora", expresa Javier. E sen os poderes de Gurb.


CLAVES

A súa VIAXE: o 1 de setembro chegou a Londres para estudar tres meses na Regent's University London.

A súa CARREIRA: Estudante de sobresaliente da Autónoma de Madrid, cursa un grao en Dereito e Administración e Dirección de Empresas.

O seu MÉRITO: ao quedar sordociego deixou o colexio. Dous anos despois, grazas ao ONCE, retomou os seus estudos...


↧

Manifesto Día internacional das Persoas Xordas 2016

September 25, 2016, 12:41 am
$
0
0



No Día Internacional das Persoas Xordas queremos dicirlle ao mundo quen somos e como somos para que a nosa realidade deixe de ser invisible, para que se respecten os nosos dereitos, e para  combater o descoñecemento, a falta de vontade ou os prexuízos sobre o noso colectivo en xeral e, sobre as linguas de signos e quen as utilizamos.




SOMOS PERSOAS XORDAS, así nos identificamos e así queremos que a sociedade nos recoñeza. Tarefa difícil cando a xordeira aínda se concibe como unha limitación. Nin xordomudos nin deficientes auditivos: PERSOAS XORDAS.

Reivindicamos a nosa DIVERSIDADE porque a diversidade, lonxe de ser unha ameaza, é un factor de progreso. A diferenza non nos limita; non nos dá medo; ENRIQUÉCENOS. Os dereitos humanos non son cuestión de números ou de porcentaxes. SOMOS PERSOAS XORDAS que merecemos ter as mesmas oportunidades, sen distinción.

SOMOS PERSOAS XORDAS, unha comunidade con identidade lingüística e cultural propia que forxamos para responder a unha situación de exclusión histórica no plano educativo, lingüístico, político, económico e cultural. Identidade que, sen dúbida, serviu para que tanto na dimensión individual como na colectiva, adquirísemos plena conciencia das nosas capacidades, superando así a minoría de idade social, e asumindo plenamente a nosa representatividade como cidadás e cidadáns.

SOMOS PERSOAS XORDAS que unidas ao redor da CNSE, e as súas federacións e asociacións, contribuímos a combater a incomprensión, a conquistar e facer valer os nosos dereitos, e a forxar unha traxectoria que alcanza xa os 80 anos. Con valentía, coraxe e dedicación. Porque así somos as PERSOAS XORDAS.

Esiximos que se garanta a nosa LIBERDADE no uso da lingua de signos, porque ademais de ser o aceno que configura os nosos valores culturais e identitarios, é unha lingua de vida que permite o exercicio dos nosos dereitos en IGUALDADE de condicións. Unha lingua que ao longo de xeracións sacamos do ostracismo para convertela nunha lingua de CONVIVENCIA, e non o esquezamos, nunha lingua LEGAL.

SOMOS PERSOAS XORDAS. E non nos asusta, nin nos avergoña, nin nos incapacita. Non nos exime dos nosos deberes nin resta valor aos nosos dereitos. PERSOAS XORDAS CAPACES de ser o que queiramos ser. Nós decidimos! Con audífonos, con implantes cocleares, ou sen eles. PERSOAS XORDAS que utilizamos a lingua de signos ou non. E non, non nos escondemos. E si, querémolo todo. Sen barreiras de ningún tipo.

SOMOS PERSOAS XORDAS. Coñécenos. Escóitanos.




Webs para coñecer a lingua de signos na aula


↧

Os monstros da miña casa. Maltrato e debuxo infantil

September 26, 2016, 3:02 am
$
0
0



Os monstros da miña casa mostra a realidade cotiá da desprotección infantil, entendendo como tal os malos tratos físicos e emocionais, o abuso sexual e o abandono ou neglixencia por parte dos pais ou persoas do ámbito do neno.


Os afectados son nenos normais, non sempre pertencentes a ámbitos marxinais. Son nenos invisibles porque non teñen a quen acudir e nin tan sequera saben que teñen dereito a recibir axuda. Son nenos que, por exemplo, non saben bicar porque nunca lles ensinaron, ou que foron atopados pola policía na rúa, descalzos e en camiseta. Pertencen a familias de todo tipo: familias normais que ocultan o problema ou familias marxinais que non poden ou non saben coidar dos seus fillos. Algúns deles foron acollidos temporalmente por Carmen Artero, fío condutor do documental, nai de catro nenos, e “nai canguro” de dous máis. Xunto a eles, a documental mostra a profesionais, representantes en certo xeito da sociedade, que buscan solucións que, en ocasións, supoñen separar aos nenos dos seus pais. Os monstros da miña casa mostra esta realidade a través do testemuño e as accións dos seus protagonistas, profesionais dos servizos de protección de menores, psicólogos, asociacións... e do relato e a vida cotiá de Carmen, unha “nai canguro” de Mallorca.


O documental contén testemuños e experiencias de persoas que están en contacto con nenos que viven situacións de desprotección, como malos tratos físicos, abandono ou abusos sexuais, até o punto que lles foi retirada a tutela aos seus pais. Tamén a análise psicolóxica dunha sociedade que non recoñece estes casos como propios, que se avergoña de si mesma por contar entre os seus membros con persoas capaces de agredir de maneira tan grave a un neno, mesmo aos seus propios fillos. Os monstros da miña casa vai do particular, o caso de cada neno, até o universal, a vergoña da sociedade, pasando polo traballo diario das persoas que tentan pór de manifesto esta realidade ou que, coa súa acción, conseguen salvar as vidas dos nenos que ven en situación de desprotección. 

Os datos e cifras sobre desprotección infantil están presentes no documental para informar e dar solidez e credibilidade ao relato. Con todo, o obxectivo non é ser exhaustivos, senón trasladar unha realidade a través dos testemuños dos que a coñecen e pór de manifesto que a desprotección é máis habitual do que a sociedade quere pensar, só hai que preguntar aos que están en contacto cos nenos para darse conta de que hai desprotección desde o nivel máis leve, até o máis grave. Non é o obxectivo do documental crear unha alarma desproporcionada, tan grave sería a sobreprotección infantil como a desprotección, nin converter a todo veciño en sospeitoso.

Mostramos ao espectador unha realidade incómoda que non está afeito ver e que, por estar dentro do ámbito da vida privada e do cotián, é aínda máis impactante.




Educapeques


Signos de malos tratos infantís: Estar fronte a unha aula de nenos pequenos implica que, inevitablemente, enfrontámonos con situacións moitas veces imprevistas e dolorosas.

Unha destas situacións pode darse tras a elaboración dun debuxo do neno posto que, mediante leste, pódese determinar (como primeira instancia) algún tipo de malos tratos infantís. Por tal razón é importante determinar os signos de malos tratos infantís para poder actuar en consecuencia.


Poder interpretar correctamente un debuxo pode evitar futuros trastornos irreversibles xa que, no caso dos nenos que aínda non dominan a linguaxe, a súa forma de expresar os malos tratos (xa sexa físico, emocional ou psíquico) é mediante os grafismos.


Con todo non debemos deixar librado ao azar a interpretación dun debuxo. Pola contra é importante que indaguemos sobre os motivos que tivo o neno para realizar devandito debuxo. Deste xeito poderemos darlle un marco interpretativo a devandita creación gráfica.


Vexamos como detectar si un neno está a ser maltratado :


A utilización das cores e o trazo

Unha dos sinais ás que debemos estar atentos é cando o neno utiliza a cor negra e este atópase acompañado dun trazo que finaliza por romper a folla.


Claro que con este factor non podemos determinar si existe un tipo de malos tratos físicos, emocional ou psíquico pero si é un sinal de alerta que debemos ter en conta.


Fronte a unha situación desta índole é importante indagar sobre os motivos que o neno tivo para realizar devandito debuxo. Tamén é importante observar como se desenvolve con outros nenos, como se atopa o seu estado emocional (calado, angustiado, retraído, agresivo, etc). Estas pautas axudarannos a establecer o contexto que mencionamos anteriormente.


Debuxando mans adultas grandes

Outros dos factores que deben chamarnos a atención é cando o neno debuxa mans de adulto extremadamente grandes. Este factor pode ou non estar acompañado de devanditas mans tachadas. O importante é que devandito debuxo xunto co contexto pode indicarnos que o neno sente ameazado ou é maltratado por un adulto.


Debuxar obxectos punzantes

Frecuentemente os nenos abusados sexualmente poden chegar a debuxar obxectos punzantes que se atopan relativamente preto deles (ou sobre os seus corpos) no debuxo. Estes debuxos poden ser: coitelos, paus, armas ou obxectos non definidos pero si cun formato fálico.


Localización dos personaxes do debuxo e carencia de chan

Aínda que ningún destes parámetros pode ser tido en conta de forma illada é importante observar que a ausencia de chan sumado ao debuxo dunha figura de adulto extremadamente grande en relación cos outros elementos debuxados por parte do neno, pode ser un indicio dalgún tipo de abuso.


Recomendacións ante os signos de malos tratos infantís

Fronte a unha situación na que, como docentes, observamos que se trata dun caso de abuso dalgún tipo, é importante recoñecer que dita situación é angustiante e mobilízanos como seres humanos. Só deste xeito pódese solicitar a axuda tanto das autoridades escolares como de profesionais adecuados para que realicen un diagnóstico do caso.


Como actuar fronte ao neno con abuso?

É moi probable que o neno non queira falar do ocorrido, teña medo e senta desprotexido. Por tanto, como docentes debemos:

  • Darlle a nosa contención.

  • Mencionarlles (no seu debido tempo) os seus dereitos.

  • Escoitalos.

  • Informais sobre o que é un abuso sexual, psíquico ou emocional.

  • Ensinarlles as diferenzas entre unha caricia e un abuso.
  • Observar os seus deberes e o comportamento do neno de forma constante pero sen que este senta en observación.


↧
↧

Multiplicando con TÁBOAS

September 28, 2016, 8:42 am
$
0
0

A mestra de matemáticas Yekaterina Kukina compartiu como lograr cos teus fillos se aprendan a táboa de multiplicar e non gasten moito tempo en iso. Este método facilitará considerablemente o ensino, daralles coñecementos aos nenos e aforraralles moitos nervios aos pais.


Seguramente ouviches dicir co nivel dos coñecementos matemáticos nos nenos adoita ser moi baixo.


Cando os meus fillos estaban en segundo de primaria, deime conta por que o nivel de matemáticas nas escolas é baixo. Precisamente nese ano escolar fórmase un xigantesco e irreparable buraco nos coñecementos de os nenos.


O problema fundamental está na táboa de multiplicar. Mira os cadernos e os libros que teñen os teus fillos, seguro ti tamén aprendías as matemáticas con este tipo de táboa,


Tamén existen cadernos (para os alumnos de graos maiores) que, en vez dunha táboa de multiplicar, teñen unha chea de fórmulas sen sentido.


Que teñen de malo? A primeira vista, os pais pensan que este tipo de información é moi útil para os nenos.


Pero hai un pero. O problema é que este tipo de táboas NON son táboas de multiplicar. Sorprendido? Coñece a a auténtica táboa de multiplicar:





O seu outro nome é “a táboa de Pitágoras“.


Podes omitir a columna da esquerda e a fila de arriba, enfócache só no cadrado principal.


En primeiro lugar, esta si é unha táboa. E, en segundo lugar, é moi entretida!


Ningún neno estuda ben as ecuacións de multiplicar escritas en as típicas columnas.


Ningún neno atopa en esas ecuacións aburridas algúns trucos interesantes ou patróns peculiares.


Cando o mestre di: ”Debes aprenderche a táboa de multiplicar“, e o neno nin sequera ve unha táboa, dáse conta de inmediato que as matemáticas son unha ciencia onde as cousas comúns teñen nomes diferentes e necesitas aprender moitísimas cousas de memoria, e que non hai nin a máis mínima oportunidade de entender algo de o que estás a aprender.


Cales son as vantaxes de a táboa?

  • En primeiro lugar, non ten información innecesaria.

  • En segundo lugar, ponche a pensar. Nin sequera di en ningún lugar que é unha táboa de multiplicar, só di que é unha táboa.

  • En terceiro lugar, si o teu fillo sempre a ten a a man, queira ou non, empeza a memorizar estes números. Por exemplo, si pregúntaslle canto é sete por oito, nunca responderache “55” porque en a táboa non existe o número 55!

Só os nenos con memoria anormal son capaces de memorizar as típicas columnas con ecuacións. Con a táboa non deben memorizar case nada.


Ademais, o neno busca patróns automaticamente. E atópaos pola súa conta. Este tipo de patróns áchanos mesmo os nenos que aínda non saben multiplicar. Por exemplo: os números simétricos en diagonal son iguais.


Ao cerebro humano encántalle buscar simetrías e, a o atopar unha, alégrase moitísimo. Que quere dicir isto? Que si multiplicando cambias os números de lugar, o resultado non cambiará.





Os nenos danse conta de iso... pola súa conta! Os seres humanos lembran para sempre o que inventan por si sós, a diferenza do que aprenden de memoria porque lles dixeron que necesitaban aprendelo.







Fonte: Genial.guru
↧

Test de Harris e a lateralidade cruzada

September 30, 2016, 9:32 am
$
0
0


Test de Harris


O Test de Dominancia Lateral de Harris ten como obxectivo determinar a dominancia lateral, ou preferencia de utilización ao lado esquerdo ou dereito do corpo, de modo que se poida determinar unha lateralidad dereita, esquerda, cruzada, incompleta, ambidextra ou mesmo contrariada.


Trátase dunha proba de aplicación individual, a partir dos 6 anos de idade e cun tempo de aplicación de entre 10 e 15 minutos.



Eficiencia manual en nenos de 5  a 10 anos



Que é a lateralidade cruzada?

A lateralidade, explicada dun modo sinxelo, é a preferencia que mostran a maioría dos seres humanos por unha banda do seu propio corpo.


Os nenos deben construír ben a lateralidade para ter un punto referencial espazo-temporal. Esta referencia é importante para automatizar as aprendizaxes básicas, para organizarme interiormente e para organizar todo o que me rodea.


O desexable é que ofrezan unha dominancia no mesmo lado (ollo, man, pé, ouvido), xa sexa ao lado dereito ou ao lado esquerdo (zurdo)  é dicir ter unha lateralidad homoxénea. Si isto non ocorre así dicimos que ten lateralidad cruzada.


No alumnado con lateralidade cruzada, ollo-man sobre todo, destro de man e zurdo de ollo ou ao contrario observánse dificultades nos procesos lectores e escritores asociadas a un menor dominio viso-espacial.

Posibles consecuencias que poden ter algunha relación coa lateralidade cruzada

  • Dificultade na automatización da lectura, escritura e cálculo.

  • Inversións na lectura e na escritura de números e letras.

  • Erros ao ler.

  • Substitucións dunhas letras por outras.

  • Dificultades cos conceptos básicos matemáticos.

  • Desorientación espacial e temporal.

  • Torpeza psicomotriz e faltos de ritmo.


Fonte: En buenas manos


↧

Nenos que buscan palabras

October 1, 2016, 12:14 am
$
0
0

O Trastorno Específico da Linguaxe (TEL), unha discapacidade de orixe xenética e que se detecta desde os 2 anos, afecta a máis de 4.000 menores en Galicia.





La Voz de Galicia


Un novo trastorno infantil aparece en escena en Galicia. Trátase do Trastorno Específico da Linguaxe (TEL), unha discapacidade que se coñece desde hai anos pero que se fixo presente na nosa comunidade grazas ao traballo que desde o 2012 comezaron unha serie de pais que organizaron a Asociación TEL Galicia (Atelga). Onte celebraron en Lugo unha xornada de concienciación sobre este trastorno, que incluíu actividades lúdicas e coloquios.


Polo momento hai poucos estudos sobre a incidencia do TEL en Galicia, pero si aprecian desde a asociación unha falta de formación de profesores e pediatras para poder atallar este trastorno de orixe xenética desde as idades máis temperás. Os primeiros síntomas comezan sobre os dous anos, aínda que o diagnóstico final non se pode facer até os 4 ou 5 anos logo de descartar outro tipo de trastornos (TDA, TDH ou dislexia, cos que comparte síntomas), discapacidades psíquicas ou situacións de exclusión social.


«Con dous anos un neno ten que ter unha explosión léxica e ser capaz de combinar palabras, do estilo de 'mamá casa' ou 'papá auga'. Con 18 meses polo menos ten que usar máis de 10 palabras e con dous anos, entre 50 e 60», explica Mónica Vilameá, logopeda que traballa con Ategal. Os nenos con TEL tamén teñen dificultades coa lectura, falta de comunicación con outros pequenos, problemas de expresión gestual, hiperactividade ou problemas de atención, entre outros síntomas.


Os estudos científicos apuntan que entre un 2 % e un 7% dos escolares sofren o TEL, «aínda que hai poucos diagnosticados ou se lles inclúe noutras etiquetas», sinala Vilameá. No caso de Galicia, máis de catro mil nenos sofren este trastorno. A cifra pode ser inferior a outras comunidades debido ao carácter bilingüe de Galicia. «Cantos máis idiomas coñeza o neno desde pequeno, hai menos incidencia de Tel. Outro caso son os menores que son diagnosticados, onde si é un problema engadido e é necesario enfocar o caso moito mellor», explica Vilameá.


Atelga aproveitou a xornada de onte para informar sobre este trastorno pouco coñecido e para reivindicar das Administracións máis formación nos colexios e centros sanitarios, así como pedir axudas ás familias para poder afrontar os gastos do tratamento logopédico.


«Deime conta de que ao meu fillo pasáballe algo pero os pediatras dicíanme: 'xa falará'»


Pilar Silva recolleu a testemuña na presidencia de Atelga do seu fundador e actual vicepresidente, Elías Vázquez. No seu curto percorrido en Galicia, a asociación está integrada por sesenta persoas, conta co apoio do Colexio Profesional de Logopedas de Galicia e dispoñen de unha páxina web para informar os pais sobre as enormes dúbidas que poden xurdir sobre o TEL. Dúbidas que hai doce anos viviu en persoa a propia Silva co seu fillo.

-Cando tiña uns dous anos e medio deime conta que lle pasaba algo, pero o difícil naquel momento era saber que pasaba. Cando ía ao pediatra dicíanme: «xa falará».


-Entón son os pais os primeiros que teñen que estar en alerta?

-Si, porque a partir dos dous anos teñen que ter un mínimo de palabras de uso común, sobre 50, e ademais construír frases con polo menos dúas palabras. Todo o que non supere isto, hai que comezar a preocuparse. É importante acudir a un logopeda que valore a gravidade do atraso na expresión lingüística. Non hai que esperar, canto antes comécese coas terapias, máis efectivas serán no futuro e menor incidencia terá no desenvolvemento do neno.


-Supoño que o primeiro problema é o descoñecemento?

-Total, porque ademais o seu diagnóstico é moi complicado porque hai que ir descartando diversas variables. Non só é un problema na linguaxe, senón no cálculo matemático, problemas de atención, certo grao de hiperactividade e comportamentos bruscos. Todos xuntos no neno xéranlle un grave problema de comunicación social que fai que se illen, poidan sufrir acoso escolar e terminen cunha baixa autoestima, especialmente na adolescencia. Digamos que o seu nivel de linguaxe e de entendemento é máis inmaturo, o que lle dificulta as relacións sociais. Algo tan simple como un chiste ou unha broma, pódeno interpretar mal. Non me imaxino un diálogo por wasap dun grupo de mozos cun con Tel.


-Os ámbitos docentes e sanitarios coñecen o TEL?

-No caso dos centros, sempre depende do caso e do titor, que teñan máis ou menos sensibilidade. Tamén a nivel de pediatría cada vez hai máis formación, pero segue sendo escasa. En atención primaria os sanitarios non dispoñen de ferramentas eficaces para detectar o TEL, por iso deberíanselles aumentar os cursos para facilitar a detección do trastorno desde idades temperás. Os logopedas si que teñen unha función crave, asesoran ás familias e orientan aos pais a traballar-xogar en casa para motivar a linguaxe dos fillos.


-Pero iso custa diñeiro?

-É que o TEL é unha discapacidade que debe ser recoñecida pola Administración. Desde a asociación pedimos que se certifique a discapacidade a toda persoa que a solicite e que teña un diagnóstico deste trastorno. Mesmo, que fose permanente, porque o TEL é un trastorno para toda a vida e os adultos necesitan axuda para acceder a un emprego. A principios deste curso atopámonos con problemas para solicitar a axuda para alumnos con necesidades educativas especiais, porque nos esixen o certificado de discapacidade e moitos nenos con TEL non o teñen, polo que as súas familias perden a axuda necesaria para custear as terapias do logopeda.



↧
Search

Ferramentas para as túas clases de matemáticas

October 3, 2016, 3:04 am
$
0
0



aulaPlaneta



Aritmética

1. Math Cilenia (en inglés). Minixogos para practicar as operacións básicas, destinada a alumnos de Primaria.

2. Math Jump para Android  e iOS. Aplicación recomendada para Primaria que funciona como un videoxogo no que o usuario manexa a un robot e ten que afrontar retos aritméticos para ir avanzando niveis.

3. Calculadoras matemáticas. Selección de diferentes tipos de calculadoras online para facer operacións de forma rápida e sinxela.

4. Ábaco online. Para representar diferentes números, aprender a sumar de maneira gráfica e traballar as cifras doutra forma.  


Xeometría

5. Descartes. Ferramenta para crear obxectos interactivos, deseñada especialmente para as Matemáticas, aínda que aplicable tamén a outros temas e materias. No portal do proxecto hai exemplos e recursos creados con Descartes. Ademais de traballar xeometría, podes crear gráficos de álxebra, estatística ou funcións.

6. Geogebra. Software matemático multiplataforma para crear simulacións que relacionan a álxebra coa xeometría, para axudar aos alumnos a comprender os conceptos de forma visual e interactiva. Conta con unha ampla galería de recursos creados con este programa.

7. Xeometría Dinámica. Páxina web con multitude de recursos para traballar a xeometría de forma interactiva. Ofrece ademais propostas para funcións e gráficas, probabilidade e estatística e aritmética e álxebra.

8. Dièdrom. Aplicación didáctica que dispón dun espazo en 3D onde poden construírse pezas con volume, utilizando módulos e ferramentas de debuxo.


Álxebra

9. Math Papa. Calculadora de álxebra que resolve a ecuación paso a paso, para que o alumno comprenda o proceso. Tamén inclúe leccións para aprender ou repasar e actividades interactivas para practicar non só álxebra senón tamén outros temas.

10. Wiris. Aplicación online que permite construír e resolver todo tipo de expresións algebraicas. Hai unha opción máis sinxela para Primaria.


Funcións e gráficas

11. Desmos. Aplicación online para representar e estudar funcións de forma gráfica. Este vídeo explica como funciona e as posibilidades que ofrece. Esta guía de usuario tamén é moi útil. Conta con unha base de datos de actividades xa creadas por profesores que podes utilizar.

12. Algeo Graphing Calculator. Aplicación para Android coa que se poden introducir e debuxar funcións de forma sinxela desde o móbil ou a tableta.


Vídeos

13. Math TV. Vídeos a modo de leccións explicativas sobre diversos temas da materia, dispoñibles en inglés e, en moitos casos, tamén en español.

14. Khan Academy. Leccións de Matemáticas organizadas por niveis educativos e temas, para ir aprendendo aos poucos, desde o máis básico até o máis completo.

15. Unicoos. Outra opción, sinxela e ordenada, de videoleccións que ademais nalgúns casos inclúen materiais complementarios.

16. Máis por menos e Universo matemático. Dúas series incluídas dentro de A aventura do saber de RTVE que inclúen documentais sobre conceptos, curiosidades ou personaxes relacionados coas Matemáticas. Algúns dos vídeos compleméntanse con propostas didácticas para traballar o tema na aula.


Xogos e actividades interactivas

17. Buzzmath (en inglés). Plataforma online creada por un equipo de profesores de Matemáticas que conta con máis de 3.000 problemas matemáticos e facilita o ensino e a aprendizaxe das matemáticas a través de exercicios interactivos e visuais.

18. Math Game Time. Repositorio de xogos de Matemáticas de todo tipo, organizados por niveis ou por temas.

19. Retomates. Plataforma de actividades para practicar Matemáticas de forma divertida, a través de xogos, exercicios e exames que podes personalizar. Si rexístrasche podes gardar os teus avances, crear grupos e xestionar tarefas. Sen rexistro pódese acceder igualmente a todas as seccións e actividades. No enlace Que é retomates? hai información sobre o funcionamento e as opcións da web.

20. Materiais didácticos do Proxecto Gauss para Secundaria e Primaria. Recompilación de propostas interactivas en Xava para practicar todo tipo de conceptos matemáticos. Toda a web doProxecto Gauss resulta moi útil para atopar recursos, materiais e outras ideas para a aprendizaxe das Matemáticas.

21. Amo as mates. Completa páxina web con recursos, xogos e material interactivo para traballar as Matemáticas en Primaria e Secundaria, organizados por niveis e temas.


Matemática práctica

22. Sector Matemática. Sitio web con multitude de ideas para aplicar as Matemáticas co mundo real: contos, imaxes, selos con inspiración matemática, cancións, usos na arte, o medicamento ou o deporte. Tamén se estrutura por niveis educativos. Perfecta para esculcar e extraer unha chea de materiais para a clase.

23. Matemáticas de cine. Blog do profesor Anxo Requena Frade, dedicado a comentar e recomendar películas nas que os conceptos matemáticos teñen maior ou menor protagonismo. Unha forma de afrontar a materia a través da sétima arte.

24. Experiencing Maths. Minisite con propostas educativas para pór en práctica as Matemáticas observando o mundo que nos rodea e interactuando con el.

25. Pasatempos e xogos en clase de Matemáticas. Recompilación de recursos lúdicos matemáticos para terceiro ciclo de Primaria, Secundaria e Bacharelato que utilizan as matemáticas en situacións da vida cotiá. Outra boa opción é Pasatempos matemáticos da prensa, onde se recompilan pasatempos aparecidos en xornais ou revistas cuxa resolución se realiza a partir de conceptos ou operacións matemáticas. 



↧
↧

Orientacións para intervir en casos de discalculia e dificultades de resolución de problemas matemáticos

October 4, 2016, 1:30 am
$
0
0



Investigación en Educación



Discalculia:


Propostas de contidos e actividades:


A. Nocións previas:

  1. Conceptos básicos: Cuantificadores (poucos, moitos, case, algúns, máis, algún...). Competencia curriculares da etapa de Educación Infantil (si é pequeno, pasarlle unha proba).

  2. Identificadores: “diferente”, “igual”, “como...”.

  3. Outros conceptos: Pór, quitar, xuntar...

  4. Actividades de orientación espacial e temporal, incluíndo crebacabezas. Sobre todo facer fincapé nas nocións esquerda-dereita, arriba-abaixo, etc., fundamental á hora de realizar operacións aritméticas.

B. Noción de número:

  1. Concepto de cantidade. Uso de cartas de iniciación numérica, ábacos, dominó básico.

  2. Conservación da cantidade. Experiencia das dúas garrafas de Piaget. Xogos con balanzas.

  3. Correspondencia termo a termo. Fichas de diferentes cores a emparellar. Facer filas coa mesma cantidade de escarvadentes. Uso do xogo “Xogando a contar” (actividade: “Comenúmeros”). Xogos con cartas, dominó. Actividade de siluetas e vestidos. Apariencia perceptiva de fila (dous grupos de cantidades, iguais, pero unha coas pezas máis separadas, onde hai máis?).

  4. Seriación e clasificación. Bloques lóxicos de Dienes, cartas de iniciación, cartas de formas e figuras, dominó de figuras xeométricas, crebacabezas de números. Ordenar regletas de forma secuenciada, de menor a maior lonxitude. Actividades de “maior que-menor que”. Xogo “Underwater learn”. Uso do xogo “Xogando con números” (actividade “Cadeas de números”). Xogos con bloques lóxicos de Dienes. Clasificar obxectos caseiros pola súa forma (redondo, cilindro, cadrado, etc.). Analizar diferentes froitas e relacionalas (diferenzas e semellanzas). Ordenar unha serie de vasos que conteñen diferentes cantidades de auga. Usar regletas para clasificar. Fichas de razoamento lóxico. Ordenar regletas por tamaño.

  5. Concepto de número, presentando os números por orde na recta numérica. Aprender os nomes dos números. Trazo dos números e asociación entre grafía e símbolo. Ditado de números. Recursos a utilizar: Regletas Cuissenaire (coñecer os números), ábacos, escaleira numérica, cartas (paridade), cubos, xeoplanos. Xogo “Quen ten unha carta que...?”. Ditado de números no ábaco. Xogo de balanza (o dos monitos). Cancións “Son un cando estou só” e “O dez cachorros”. Xogos co dominou. Traballar a memoria visual coas cartas numéricas (dobralas mesmo pola metade). Identificar números con partes do corpo e obxectos (ej: dous ollos = un oito, o nariz = 6...). Actividades para iniciar ao número: Procura de conxuntos equivalentes, establecemento dun patrón físico, ordenamento de patróns, diversidade de aparencia de patróns, aplicación da cadea numérica (Martínez Montero).

  6. Descomposición de números. Recursos a utilizar: Ábacos, regletas, calculadora. Utilización do xeoplano para descompor unha centena en decenas e unidades. Iniciación ao cálculo.

  7. Cálculo verbal. Principios do cálculo. Escribir os símbolos dos números a medida que vai contando. Secuencias de exercicios para a adquisición dos niveis da cadea numérica: Disposición de obxectos ao contar, contar de dous en dous, contar cara a adiante, contando cara atrás, subir e baixar pola cadea numérica (Martínez Montero). Uso do xogo “Xogando con números” (actividade “aprendendo a contar”). Contar os días do calendario. Contar os cadrados formados no xeoplano (iniciación ao cálculo de áreas). Abstraer a cantidade total que hai nun grupo de elementos sen necesidade de contar un a un (cantidades pequenas). Facer tarefas que repasen os contidos anteriores para así conseguir interiorizar mellor o concepto de número (clasificación, orde, establecemento de correspondencias...).

  8. Ordenación de números. Comparacións. Actividades con regletas Cuissenaire, cartas. Actividades sobre a recta numérica e o sistema de numeración decimal (B.A.M). Cálculo de unidades, decenas e centenas (Aguilar). Actividades de representación, de partición e de agregación de números, tratamento do dez e do cero (Martínez Montero).

  9. Primeiras sumas e restas. Ter en conta a secuencia de aprendizaxe proposta por Martínez Montero, aprendizaxe das táboas de sumas e dos feitos numéricos. Uso do dominó simple, canicas e plaquetas de Herbinière-Lébert. Comprensión das operacións e inicio ao cálculo mental. Coñecemento dos diferentes símbolos gráficos utilizados en cada operación, e dos termos verbais asociados (sumandos, minuendo, sutraendo, etc.). Reversibilidad das operacións. Operacións sobre a recta numérica. Recursos a utilizar: Regletas (equivalencias incluído), ábaco, cartas, dominou de sumas e restas, calculadora. Secuenciación de contidos lóxica (sumas e restas sen levadas, dunha soa cifra, con dúas cifras pero sen levadas, con levadas, etc.). Uso de conxuntos de obxectos para explicar as operacións aritméticas. Formas de presentar os datos e apoios alternativos, sumandos que non se gastan”, secuencia de axudas, algoritmos alternativos para realizar sumas. A táboa de restar materiais para exercitarse na súa aprendizaxe. Algoritmos alternativos e tratamento das levadas: Engadir números no mesmo orde de unidades, achar o complemento a dez do sustraendo. Procedemento por igualación, procedemento de subtracción, simultaneidade de sumas e restas (Martínez Montero).

  10. Inclusión da parte no todo. Conceptos de cardinalidad e ordinalidad. Utilizar listas de números cardinales e ordinales. Presentarlle unha fila con bólas de madeira, por exemplo seis de cor verde e tres de cor amarela. A continuación diríaselle: “Aquí tes bólas de madeira, unhas son de cor verde e outras amarelas, con que bólas faríase un colar máis longo, coas verdes ou coas de madeira?”. Actividades cos pentaminós, incluíndo aplicacións da tableta. Motivación/premio: Xogar unha partida ao Tetris.

  11. Signos: Igualdades entre operacións. Recursos: dominó, calculadora.

  12. Cálculo: Actividades manipulativas con materiais. Uso de materiais didácticos de matemáticas (ábacos e regletas). Operacións aritméticas desde a recta numérica, incluíndo fraccións e números decimais (chegados o caso). Fichas de actividades adaptadas á idade e nivel educativo (incluíndo algunhas novas técnicas como “multiplicar en encadeado”). Entender o valor de posición dun número nas operacións aritméticas. Uso do xogo “Jugando con números” (actividade “Calcular”). Utilizar os xogos “Pipo Astromath” e “Math Puzzles”. Aprendizaxe da multiplicación e da división (si están no curso oportuno). Reforzo do algoritmo tradicional da multiplicación (dando sentido aos factores, dando sentido aos produtos, multiplicación por dúas cifras). Novos formatos (multiplicación exipcia, potencias de dez) (Martínez Montero). Formato alternativos para a división (inserción cabeceiras no dividendo e divisor, inclusión de restos parciais, flexibilidade en cocientes, transformación de dividendos, tratamento integral do dividendo e do cociente). Si pedimos memorizar algunhas táboas, si é un alumno con discapacidade cognitiva, solicitarlle memorizar polo menos as táboas de uso máis frecuente, 2, 3, 5 e 10. En operacións máis complexas, si é un mozo con Síndrome de Down, usar a calculadora. Aplicar o cálculo ao uso de moedas.

  13. Actividades para entender os feitos numéricos ou aritméticos. Propiedades conmutativa, distributiva, asociativa, etc. Predicir feitos numéricos a partir doutros coñecidos, usando como principios as propiedades ou as relacións entre operacións. Recuperalos da memoria. Utilizar rectángulos feitos no xeoplano ou follas cuadriculadas (figuras cuadriculadas) para explicar as propiedades da multiplicación e da división.

  14. Estimación aritmética.

  15. Actividades para mellorar a atención.

  16. Repaso: Utilizar actividades do programa “Matemáticas con PIPO” e as aplicacións do Ministerio de Educación, Cultura e Deporte.

  17. Resolución de problemas aritméticos, con representacións gráficas. Problemas partindo do nivel e idade do alumnado. Si realizamos problemas de xeometría, utilizar o xeoplano electrónico ou analóxico como recurso didáctico. Tamén podemos usar pentominós.

  18. Xogos coa calculadora para reforzar a aprendizaxe de conceptos e propiedades matemáticas.

  19. Concepto de “Fracción”: Utilización de dobleces de papel. Fraccións equivalentes. Representación na recta numérica. Pastel partido en anacos. Razón entre dous conxuntos. Operacións con fraccións (representalas con diagramas). Os números decimais e a súa representación (recta numérica, diagramas, bloques aritméticos multibase).

  20. Probabilidades: Diagramas. bolsa de bólas, dados, ruletas, calculadora, táboa de números aleatorios. Práctica dos cazadores e os patos. Experimento de sacar moedas dun tipo ou outro usando dados, ruletas, calculadora (#Ran) e a táboa de números aleatorios (Método Montecarlo). Urna con bólas brancas e negras, analizar supostos prácticos: Probabilidade de sacar polo menos unha bóla negra si sacamos dúas bólas da urna, sacar todas as bólas negras, sacar dúas bólas brancas e unha negra (primeiro representar todos os sucesos posibles e logo as probabilidades).

  21. Construír figuras xeométricas usando papel. Papiroflexia.

  22. Actividades con poliminós. Construción de figuras utilizando policubos.

Segundo o nivel no que se atope o alumnado e como vaia evolucionando co paso do tempo, traballaranse contidos relacionados co currículo da área de Matemáticas, utilizando fichas e recursos que permitan favorecerlle a comprensión dos contidos. Para favorecer a comprensión dos contidos, utilizaranse representacións gráficas.


Nun futuro, si traballásemos outra contidos da área de Matemáticas, partiriamos dos seguintes principios:

  • Xeometría: Niveis de Van-Xee.

  • Medida: Principios de Inskeep.

  • Estatística e probabilidade: Simulacións.

C. Reforzo de coñecementos.


  1. Contar e representar.

  2. Determinar o seu un número é par ou impar.

  3. Cálculo mental.

  4. Ordenar números de menor a maior, e viceversa.

  5. Actividades Orde numérica.

  6. Fichas de procesamiento numérico.

  7. Outras actividades: Talleres matemáticos, xogos matemáticos, sudokus, xogos con cartas de fraccións, xogos de cálculo variado, dominou de fraccións, debuxos secretos, crucigramas de números romanos, crucigramas de sumas e restas, bingo de multiplicacións, bingo de fraccións.

  8. Cadernos de Progresint: “Estratexias de cálculo e resolución de problemas”.

D. Funciones executivas

  1. Aplicacións educativas: “Cut de Rope”, “Building Game”, “Hair Salon”, “Memory Training”, “Toca Kitchen”.
Recursos didácticos:


Para ensinar calquera propiedade, utilizaremos todos estes recursos, deseñando actividades que lle axuden a entender o concepto de número, os sistemas de numeración e as operacións aritméticas básicas:


  • Regletas Cuissenaire.

  • Ábacos.

  • Bloques lóxicos de Dienes.

  • Plaquetas de Herbiére-Lébiert.

  • Balanza numérica ou de operacións.

  • Grupos de obxectos. Conxuntos.

  • Cartas numéricas. Barallas de cartas.

  • Crebacabezas de números.

  • Dominou.

  • Calculadora.

  • Xogos de mesa tradicionais.

  • Bloques aritméticos multibase.

  • Xeoplano.

  • Pentominós.

  • Recursos caseiros e materiais non didácticos (canicas, escarvadentes de dentes, vasos, etc.).

  • Recursos TIC (aplicacións na tableta, xogos de computador, recursos virtuais e simulados...).

Resolución de problemas matemáticos:


Estratexias didácticas:

  • Terase en conta a secuenciación de tipos de problemas achegada por Martínez Montero e Manuel Aguilar, para así graduar en grao sumo simple a máis complexo os tipos de problemas aritméticos existentes (cambio, combinación, comparación e igualdade), tanto para a estrutura aditiva como a multiplicativa.

  • Empezar utilizando materiais manipulativos para ter unha experiencia previa, e mesmo realizar simulacros. Traballar a comprensión lectora (coidaremos a escritura dos problemas, que sexa unha linguaxe sinxela e os datos aparezan de forma ordenada, sobre todo ao principio), e comezar utilizando sumandos pequenos para aos poucos ir aumentando o nivel (logo podemos inicialos ás decenas exactas).

  • Utilizaranse os diagramas básicos de representación de cada tipo de problema, para facilitar a comprensión destes problemas, entre outras axudas que enumeraremos máis adiante.

Metodoloxía interaccionista entre docente e alumno:


  1. Exploración de concepcións sobre o contexto onde se expón o problema. Por exemplo, si é sobre as compras, preguntarlle si vai cos seus pais a facer as compras e si axúdalles...

  2. Análise dos datos que achega o problema. Extracción deles.

  3. Representación gráfica do problema. Relacións entre os datos.

  4. Realizar preguntas: Que nos di o enunciado? que datos solicítanme? necesito achar algún dato concreto? hai algún dato que me sobre?, etc.

  5. Realización das operacións aritméticas relacionadas, facendo as probas correspondentes. Xustificar todo.

  6. Avaliación dos resultados: Probas, realizar o problema ao revés, revisión dos procedementos utilizados...

Utilizaranse unha serie de axudas partindo do diagnóstico que se realizou. A medida que vaia progresando, iranse reducindo estas axudas. Si una delas non lle serve, pasamos á seguinte axuda. Entre elas, atópanse as seguintes:

  • Continua interacción entre docente e alumno. Iránselle facendo preguntas para o propio alumno vaia entendendo e descubrindo como resolver o problema.

  • Material manipulativo ou fichas: Ábacos, regletas, bloques aritméticos multibase, Xeoplanos, canicas, bloques e cubos de Lego, cartas numéricas, escarvadentes de dentes, fichas e dados do parchís, fichas de póker,...Utilización de fichas de “Solución de problemas usando Material Concreto”. Pódense utilizar os mesmos recursos que para intervir con alumnos con discalculia.

  • Láminas e debuxos que representen o contexto do problema. Unha pequena cartolina para os problemas de combinación (parte-todo) e cambio, e dúas cartolinas de tamaño diferente e en sentido vertical para os problemas de comparación e igualación.

  • Axudas textuais: Trátase de reescribir o problema de maneira que sexa máis comprensible. Deixar clara a acción temporal, os datos que sabemos e non sabemos, palabras crave, etc. Combinar con fichas de “Solución de problemas interpretando a información dada”, para tentar que aos poucos el realice estas deducións.

  • Representación lingüística do problema: Represéntanse os datos do enunciado do problema, no seguinte esquema: “O que sei” e “O que non sei”. Introducir esta idea no esquema tradicional de “Datos-Operacións-Resultados”.

  • Diagramas onde se representen os problemas. Uso de fichas de resolución de problemas de “Solución de problemas usando Representación gráfica” e “Gráficos de barras”. Á hora de secuenciar os problemas, primeiro usaremos os de cambio e comparación con predominio “cambio-unión” (1º), cambio, comparación e combinación (2º) e cambio, combinación e igualación (3º).

  • Fichas de auto-instrucións para a resolución de problemas matemáticos. Si vémolo conveniente, aplicarlle oPrograma de Adestramento de instrucións escritas de Orientación Andújar.

  • Si é un alumno con discalculia ou que aínda necesita reforzar o cálculo, deixarlle os persoais coas táboas de sumas, de restas, de multiplicacións e de divisións.

  • Estratexias de razoamento, onde o alumnado deba pensar como será o resultado. Por exemplo: o resultado final será maior ou menor que o primeiro dato que manexamos? o suxeito ou protagonista do problema obtén máis ou menos cantidade?, etc.

  • Axudas metacognitivas: Revisar, avaliar e supervisar a aplicación das axudas anteriores. Incitarlle a que comprobe si é correcto ou non a operación ou decisión tomada, ou si está a utilizar e comprendendo o proceso de resolución que está a levar a cabo (por exemplo: coloquei ben os datos dentro do esquema?).

Resulta conveniente solicitarlle que predizca en todo momento o que toca facer en cada paso que vaiamos tomando para resolver o problema. En todo momento reforzaremos os seus progresos, encomiando os seus avances e animándolles cando se atascan ou cometen erros. Ao final do proceso, pedirémoslle que se auto-avalíe como traballou ao longo do día.


Ademais, posuímos os seguintes recursos:

  • Fichas e cadernos con problemas de matemáticas de Educación Primaria e primeiro ciclo de ESO.

  • Libros de texto de Matemáticas (Educación Primaria e ESO).

  • Problemas de razoamento lóxico interactivos (CEIP Loreto).

  • Fichas con problemas que presentan solucións diferentes. Son, á súa vez, orientativos para elaborar os nosos propios problemas. Unha idea podería ser a de expor problemas a resolver dentro da comunidade. Problemas que poidan ser reais, e que para resolvelos sexan posibles diferentes solucións. Desenvolver con isto a creatividade. Non soamente problemas de facer números, senón problemas da vida real co obxectivo de que se afaga a analizar os datos e planificar unha estratexia para a súa resolución.

  • Fichas onde se lle incita ao alumnado a inventarse un problema. Darlle datos e que el se invente os problemas.

  • Problemas con diferentes restricións.

  • Videoxogos que lle permitan desenvolver as funcións executivas: “Cut the Rope”, “Pushover”, “Lemmings”...
Como proposta cando avance, exporlle problemas de razoamento lóxico como os seguintes: Categorizar e agrupar, xogos de lóxica, xogos de números, categorizando con diagramas, canto vale cada figura...



↧

Eu demandei ao sistema educativo

October 4, 2016, 3:52 am
$
0
0



O vídeo I Just Sued The School System (Eu demandei ao sistema educativo) comeza con esta soada frase atribuída a Albert Einstein: “Todo o mundo é un xenio. Pero si xulgas a un peixe pola súa habilidade para rubir árbores, vivirá toda a súa vida pensando que é un inútil”. Unha frase que o protagonista do vídeo, Prince Ea, usa a modo de introdución para o seu sisudo discurso.

No vídeo critícase o sistema educativo actual, o cal está obsoleto para nosa era, mata a creatividade e transforma a persoas en seres autómatas. Prince Ea vai máis aló na súa análise e propón un modelo educativo alternativo no que se ensine ás persoas a sacar todo o seu potencial. Este vídeo resalta a importancia da educación na sociedade como vas poder ver a continuación.






Fonte: Crea y aprende con Laura e Creative Katarsis
↧

Xa falará? Trastorno Específico da Linguaxe SEN MITOS

October 5, 2016, 6:21 am
$
0
0


OcupaTEA



MITO 1 → “Xa falará!”

“Xa se lle pasará”, “é moi pequeno aínda”, “é un pouco vago”, “cada neno ten o seu ritmo”, eu coñezo ao fillo de Fulanito que coa idade do teu fillo non dicía nada e con 6 anos non había quen lle cala…!“


Sen dúbida, esta “tolerancia” cultural de darlle pouca importancia á adquisición e desenvolvemento da linguaxe, é a que máis afecta posteriormente ao desenvolvemento da persoa, xa que é a culpable de aprazar unha detección precoz e por tanto, recibir Atención Temperá. Todos coñecemos as consecuencias fatais de que unha persoa que o necesite non reciba dita atención. A día de hoxe, aínda existen moitos/as nenos/as con Trastorno da Linguaxe que nunca a recibiron. Os profesionais que os atenderon, decidiron esperar para ver que pasaba… até os 6 anos. Ás veces, esperar a ver que pasa é unha forma de observar o desenvolvemento para tomar decisións, pero non ten ningún sentido si nese tempo non cambiamos ningunha condición. Si comprobamos nalgún momento que hai ou pode haber unha alteración na linguaxe, é ridículo esperar a que pase o tempo para ver si cambia por encantamento. É moi necesario aclarar que un neno/a non decide cando falar e cando non, por tanto non é vago. Si ten un desenvolvemento típico da linguaxe, non pode evitar falar.


Cando se pode considerar que hai un Atraso na Linguaxe?

Actualmente hai moitos criterios. Algo moi xeral é si o/o neno/a, aos 2 anos, non di 50 palabras inteligibles pola súa contorna, ou non emite enunciados de dúas palabras. Significa que todos os nenos que teñan un Atraso da Linguaxe aos 2 anos van ter un Trastorno da Linguaxe? Por suposto que non, pero todos os nenos con Trastorno da Linguaxe tiveron un inicio tardío do mesmo. Varios estudos demostraron que un 40% dos que tiveron un inicio tardío da linguaxe aos 2 anos, acabaron tendo un Trastorno da Linguaxe aos 4 (case a metade), e a maioría do 60% restante acabaron tendo outro tipo de problemas de aprendizaxe, relacionados coa linguaxe. Por tanto, hai que acabar xa con este mito e darlle a importancia que de verdade ten, cando aparece algún sinal de alarma.

Debemos estar atentos a estes sinais. Para iso existen os servizos de Atención Temperá aos que os mozos poden asistir sen un diagnóstico en firme, só polo mero feito de estar en risco biolóxico e/ou social.



FERNANDEZ MARTIN, F.. Escoitemos a linguaxe do neno: normalidade versus signos de alerta. Rev Pediatr Aten Primaria [online]. 2013, vol.15, suppl.23, pp. 117-126. ISSN 1139-7632.



MITO 2 “Pois si ten un Trastorno da Linguaxe… só necesita Logopedia”.

Totalmente falso. Imos usar a lóxica un pouco… as persoas somos seres holísticos Non? É dicir, que o que nos ocorre nunha esfera da nosa vida… inflúenos noutras. Imos tratar de pensar cun exemplo práctico: neno con Trastorno da Linguaxe no recreo… Si ten problemas para comprender o que lle din os seus compañeiros, non vai influenciar na súa participación no xogo no recreo? Si ten problemas a nivel comprensivo, non vai afectar nas súas habilidades sociais? Si ten problemas de comunicación, non pode afectar á súa autoestima, porque senta “inferior” aos seus compañeiros? Cando o teu repites 3 veces a mesma cousa a outra persoa e esta non enténdeche, non acabas perdendo os nervios? É dicir, que podes ter problemas para autorregularte. Co cal, un problema na comunicación pódeche afectar a nivel cognitivo, social, emocional e por suposto, comunicativo, co cal acabará afectando á túa funcionalidade ou autonomía. Ademais, cada vez están máis documentados dificultades a nivel sensorial, motor, función executiva e habilidades sociais, entre outros, que poden ter as persoas con este diagnóstico. Desta forma, poden necesitar intervencións de profesionais como Pedagogos Terapéuticos, profesionais de Psicomotricidade, Psicológos ou Terapeutas Ocupacionais.


E subliño o de Terapeutas Ocupacionais porque é o que me toca. Si unha persoa con Trastorno da Linguaxe ten dificultades a nivel das Áreas de Ocupación (Actividades da Vida Diaria, participación en educación ou traballo, participación social, xogo, lecer ou soño), Destrezas de Execución (cognitivas, sensoriais, perceptivas, motoras, sociocomunicativas), Patróns de Execución (hábitos, rutinas e roles), é dicir, para participar activamente nas contornas ou contextos (cultural, persoal, físico, social, temporal ou virtual) nos que se desenvolve a súa vida, ten dereito a ter unha intervención desde Terapia Ocupacional. 

Enlázovos un artigo sobre un caso cliníco dun neno con Trastornos da Linguaxe cunha problemática clara nas súas Áreas de Ocupación, ao que se lle realiza un tratamento de Terapia Ocupacional (revista TOG).


MITO 3. “Dis que ten un Trastorno da Linguaxe? Pero mira, si fala moito!”

“Todo o tempo que estivo aquí non deixou de falar”, “a estes nenos dáselles o alta con 6 anos cando xa empezan a falar, non?”, “que cambio deu!”, “quen o ía a dicir, co tímido que era de pequeno que non quería falar e mira agora como arrincou con 7 anos!”, “ves como non era para tanto?”, “fíxache que ben pronuncia, incluso a /rr/, si pronúnciaa mellor que eu!”.


Unha persoa con Trastorno da Linguaxe, FALA. Gina Conti-Ramsden dicía nunha ocasión que o maior problema que teñen as persoas con Trastorno da Linguaxe, é que falan. Si non falasen, entenderíase mellor a súa problemática.


O Trastorno da Linguaxe non soamente é falar pouco ou mal. Como xa sabemos, empezaron sendo falantes tardíos, pero é algo persistente e evolutivo, polo cal as súas dificultades van ir cambiando. Todos terminarán falando, xa que non teñen ningún problema físico que lles impida facelo. Moitos deles non teñen afectado o compoñente fonológico, polo que as palabras ou frases que saben construír, prodúcenas correctamente. De feito, eu coñecía un papagaio que sabía dicir moitas frases; a que máis lle gustaba e repetía varias veces ao día era “Erre con erre cigarro”. Este animal falaba moito cunha moi boa pronuncia, pero ninguén se atrevería a dicir que tiña unha linguaxe humana impecable, xa que os sons que producía eran só iso. En ningún momento esperaba establecer unha conversación con alguén que estivese nese momento alí. Isto é só un exemplo que nos demostra que a fala é só a forma oral que temos de expresar a linguaxe, pero a linguaxe é algo moito máis complexo que falar.


Os nenos/as con Trastorno da Linguaxe, cando falan, poden ter dificultade para entender as palabras dentro dun contexto, xa que unha palabra pode ter varios significados. Poden ter problemas para entender a combinación de palabras. Non é o mesmo dicir “eu ríome no baño”, que eu me baño no río”. Poden ter problemas para adaptar as palabras utilizadas a cada situación. Ante alguén que che impide o paso na rúa no canto de dicirlle “podería deixarme pasar, por favor?”, podería dicirlle… “aparta por iso é polo que non me deixas pasar”.


 Os nenos/as con Trastorno da Linguaxe, cando van sendo máis maiores adoitan ter intereses lingüísticos restrinxidos. Si aprenden a falar ben sobre algún tema, teñen dificultade para cambialo, xa que aí é onde senten seguros falando. Aprenden a linguaxe de forma literal, facendo que teñan dificultades para captar os chistes e as ironías. Cando se fala cunha persoa con Trastorno da Linguaxe, nunca podemos dar nada por feito, e debemos asegurarnos que nos entendeu ben, xa que en enunciados moi longos e dependendo da súa comprensión, adoitan entender o que máis carga semántica teña, omitiendo moitas veces algunhas palabras que tamén son importantes para entender. Por exemplo, Pablo, un neno de 10 anos, perdeu o libro de Inglés e Matemáticas no colexio. A súa profesora díxolle que mirase na aula de debuxo porque vira alí o de Matemáticas, e “se cadra” tamén estaba o de Inglés. Pablo foi á aula de debuxo e atopou alí o libro de Matemáticas, pero o de Inglés non estaba alí. Pablo sentiu enganado, xa que interpretou que lle mentiron e baixaba as escaleiras dicindo que ese xa non era o seu colexio. Pablo non entendía a expresión “se cadra” e só entendeu que nesa aula estaban os dous libros.


Os comentarios con estes mitos fan moito dano aos os pais e familiares de persoas con Trastorno da Linguaxe, xa que polas dificultades que os nenos teñen, gozan de moito menos tempo de lecer que os demais. Detrás de cada logro comunicativo hai moitísimo traballo. E este non se fai por gusto.


↧

A menstruación

October 6, 2016, 3:54 am
↧
↧

A terapia LEGO

October 7, 2016, 6:25 am
$
0
0


Aula para el Trastorno del Espectro Autista


A terapia de LEGO en nenos con autismo ten numerosos beneficios. Desenvolve as súas habilidades sociais, a atención, colaboración, aprenden a compartir, a gardar quendas, desenvolve a súa linguaxe verbal e pre-verbal, e por último, a resolución de problemas.


A terapia de LEGO avaliouse sistematicamente en estudos de investigación levados a cabo por Daniel Lle Goff Ph.D e outro estudo desenvolvido na Universidade de Cambridge (Inglaterra). Estes estudos demostraron que o uso de LEGO aumentou o contacto social e a duración da interacción social en nenos con autismo. Mesmo mellorou as relacións noutras situacións de grupo, como no patio ou na cafetaría da escola, levando á mellora da competencia social en xeral.


As sesións organizaríanse da seguinte forma:

Débese organizar unha sesión por semana duns 45 minutos. Empézase cunha introdución de 5 minutos, onde os nenos saúdanse e empézanse a coñecer uns a outros, e onde se proporcionan as regras de xogo. Estas son:

  • Construír cousas xuntos
  • Quen destrúa o proxecto ten que arranxalo e pedir axuda para solucionalo
  • Si alguén máis está a utilizar a peza necesaria, non podes arrebatarlla, debes preguntar primeiro
  • Falar nun ton adecuado, sen berros
  • Non pór pezas na boca
  • Usar palabras de cortesía
  • Limpar e ordenar

    Despois repartiríaselles aos nenos as seguintes funcións:



    Enxeñeiro. Ten que dar as direccións e inicialmente ten que solicitar as pezas necesarias do provedor para posteriormente, dirixir ao construtor para que realice o produto.

    Provedor. Ten as pezas de LEGO e fornece ao enxeñeiro as pezas requiridas por encargo.

    Construtor. Dánselle as pezas e ten que seguir as instrucións do enxeñeiro co fin de crear o produto.

    O adulto debe ter un papel de mediador xa que as emocións poden estar presentes durante un proxecto de Lego. Polo xeral, haberá un neno que insiste en facer as cousas de a maneira “correcta“, e outro ao que lle encantará probar cousas diferentes só para ver como quedan cada unha delas. O adulto debe apoiar as interaccións positivas, proporcionar solucións intermedias e indicacións cando sexa necesario, e manter ao grupo na tarefa.

    As sesións de LEGO completaríanse con un tempo de reunión ao final para discutir e compartir opinións e creacións. A parte de todos os beneficios mencionados da terapia LEGO en nenos con autismo, esta tamén leva a desenvolver:

    • A inclusión
    • Conocer a outros alumnos do colexio
    • Coñecer a outros pais
    • Cooperar e visitar a outras unidades/asociacións
    • Desenvolver habilidades de xogo cooperativo durante os momentos de xogo libre

    Estas sesións deben levar a cabo no transcurso de todo o ano académico cun grupo específico de alumnos e, débese facer unha posterior avaliación de cada sesión.

    Lego ofrece aplicacións gratuítas que permiten construír virtualmente:
    LEGO Juniors Create & Cruise Con esta aplicación os nenos de entre 4 e 7 anos poden usar a súa imaxinación para crear os seus propios vehículos e mini figuras LEGO.
    LEGO creator Unha aplicación creada por fans de LEGO coa que poder construír paso a paso figuras como avións, coches, robots, animais…
    Bricks & more é unha aplicación para o iPhone, iPad e Android, apropiada para nenos  de 4 anos en diante.
    Lego Dixital Designer é unha aplicación para PC ou Mac para nenos a partir dos 5 anos. Os usuarios poden compartir as súas creacións (con instrucións de construción).

    ↧

    Como levar a mochila

    October 8, 2016, 2:00 am
    $
    0
    0

    Entre as clases e as actividades extraescolares, a volta ao colexio pode facer cos nenos sintan que levan o peso do mundo aos seus ombreiros. E ás veces, literalmente fano. Despois de encher a mochila con cadernos, cartafoles e libros —cada un pesa unha media de 1.5 quilos—, o seu peso aumenta considerablemente e pode chegar a ser perigoso. Segundo a Comisión de Seguridade de Produtos do Consumidor de Estados Unidos (CPSC), polo menos 14.000 nenos estadounidenses teñen que ser tratados cada ano por lesións nas costas ocasionadas polas mochilas.


    A Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos (AAOS) recomenda que o peso dunha mochila debería ser inferior ao 10-15 por certo do peso dun neno, pero iso non sempre é así. Demasiado a miúdo, os nenos non levan as súas mochilas correctamente, incrementando así o risco de sufrir danos. "Usar mochilas incorrectamente pode causar lesións en músculos e articulacións e pode provocar fortes danos nas costas, pescozo e dor de ombreiros, así como problemas posturales", explica aos nosos compañeiros de The Huffington Post o cirurxián ortopédico e portavoz da AAOS Daniel Green. (Aínda que asegura que as mochilas non causan escoliosis).


    É fácil detectar síntomas dunha carga demasiado forte para o teu fillo, engade o osteópata Rob Danoff. Si os nenos se queixan ao porse ou quitarse a mochila, teñen marcas vermellas das correas nos ombreiros ou protestan porque se lles dormen os ombreiros, brazos ou dedos, podería ser polo peso das súas mochilas.


    Pero non hai por que preocuparse, a lesión pódese previr e é posible cos nenos leven a mochila de forma correcta. O primeiro é o primeiro: a doutora Elise G. Hewitt, xefa de pdiatría da Asociación Américana de Quiropráctica (A.C.A.), recomenda comprar en tendas de deportes especializadas porque os empregados saben como encaixar as mochilas.


    E aínda cos nenos se neguen, a doutora Hewitt insiste na importancia de usar mochilas con correas na cintura. "Os ombreiros non están deseñados para cargar peso", explícalle a Dra. Hewitt a The HuffPost, pondo como exemplo cos indíxenas levan o peso na cabeza. Utilizando esas correas, a maior parte do peso levaría nos ósos da cadeira en lugar de sobre os ombreiros.


    Esta infografía explica exactamente que lles pode pasar ao nenos si levan mochilas moi pesadas e como deberían cargar con elas para non sufrir danos.






    Fonte: The Huffington Post

    ↧
    Search

    Nos nenos xordos o rendemento escolar é moito maior con dous Implantes Cocleares

    October 10, 2016, 3:40 am
    $
    0
    0



    Recentemente un estudo demostrou que os nenos xordos con implantes cocleares bilaterais, son capaces de alcanzar un nivel educativo equiparable aos nenos cunha audición normal

    Os alumnos xordos de primaria que levan  implantes cocleares biaural, desenvólvense moito mellor nos exames, que os nenos cun implante monoaural,  segundo un estudo da Universidade de Melbourne, Australia.


    Canto antes se implante mellor

    Devandito estudo mostra que os nenos unha Hipoacusia profunda aprenden a un ritmo máis baixo (55-65%) que os nenos con audición normal.


    No entanto, aqueles nenos aos que lles implantaron implantes cocleares biaural  a unha temperá idade, recortaran esta diferenza de aprendizaxe. Así mesmo, devandito estudo realizado en Australia e Nova Zelandia mostra que, canto antes póñanselles os implantes, mellor serán os resultados obtidos.

    “Con dous oídos, o noso cerebro pode utilizar a información ouvida por cada un para poder comparar e procesar o son. Con só un oído, os nenos atoparán máis dificultades para aprender  e comprender, xa que pode perder parte da información recibida a causa do ruído constante na aula e no patio da escola”, segundo explica a Dra. Julia Sarant do departamento de patoloxía da linguaxe e audiología, da Universidade de Melbourne.


    Aqueles  nenos que levan dous implantes cocleares biaural obteñen  mellores resultados no desenvolvemento da linguaxe que os nenos que só levan un implante monoaural.


    O estudo mostra que os nenos con implantación biaural desenvolven  ben as destrezas da linguaxe falada e  adquisición de  vocabulario moito antes que os nenos cun implante monoaural.


    Así mesmo, os nenos cun implante coclear monoaural,  mostraban uns resultados máis baixos nas probas de vocabulario que os nenos con audición normal.


    Outros factores


    Devandito estudo indícanos ademais, que existen outras causas que tamén contribúen ao o desenvolvemento da linguaxe dun neno con hipoacusia. Entre estas causas atópanse, o grao de implicación dos pais, o tempo que dedican os adultos a ler ao neno, ou a dedicación dos profesores.


    ↧

    Día Mundial da Saúde Mental

    October 10, 2016, 4:01 am
    ↧
    ↧

    Familias Galegas

    October 11, 2016, 2:28 am
    ↧

    6 cousas que debes contarlle ao teu fillo antes de comprarlle un móbil

    October 11, 2016, 6:30 am
    $
    0
    0

    Expertos en educación ven vital educar aos nosos fillos para controlar a súa identidade dixital, o contido ao que acceden e que non sexan presa de acosos ou fraudes.




    Silvia C. Carpallo - El país


    O teléfono móbil para un adolescente, é algo así como ter todo o seu mundo no peto. Pero, son capaces de controlar, sen pautas, todo ese mundo dixital? Os beneficios do móbil son moitos, a condición de que se faga unha boa xestión dos riscos. Así o expoñen Antonio J. Colom, catedrático de Teoría da Educación na Universidade das Illas Baleares e Lluís Ballester, profesor de Métodos de Investigación Educativa na mesma universidade, no seu libro ‘El Mundo en el Bosillo: Pautas prácticas para educar en el buen uso del móvil’ (Sello Editorial).


    “Toda moeda ten o seu reverso, como case todas as cousas da vida, a telefonía móbil tamén”, cita Colom. O experto insiste en que “os motivos que moven aos adolescentes e mozos a conectarse a internet desde o seu móbil, relaciónanse coa posibilidade de estar comunicados e vincularse co seu grupo de iguais, superando o illamento e a distancia física”. Con todo, “é importante achegar a pais e educadores algunhas claves problemáticas destes pequenos teléfonos en mans dos nosos fillos”.


    O primeiro que aclara Lluís Ballester é a importancia do concepto de “identidade dixital”, xa que como explica “a rede permítenos xerar e compartir fotos, vídeos, comentarios e esa participación fai que teñamos unha presenza en internet, que vai máis aló do que publicamos, porque tamén intervén o que digan de nós terceiras persoas”, por iso é tan importante aprender a xestionar o noso uso das redes sociais e apps desde o móbil. Estes son algúns dos consellos que recollen no seu libro, e que aínda que están destinados a un mellor uso do móbil en adolescentes, tamén poden ser moi útiles para os adultos:


    1. Controlar a información persoal: Para evitar que se malogre esa “identidade dixital”, os expertos inciden na necesidade explicar aos máis novos a importancia de seleccionar ben os contactos, é dicir, “a quen agregamos ás nosas redes”, que contido subimos, “xa sexan fotos, vídeos ou comentarios, pensando na imaxe que estamos a dar de nós mesmos”, ademais de “non utilizar as opcións que ofrecen algunhas redes para geolocalizarte”. Outra idea é a do control da privacidade, é dicir, nesgar as persoas que poden ver as nosas publicacións e ter un perfil privado en contas como Instagram ou Facebook para evitar, no posible, que calquera persoa se apropie da nosa imaxe.


    2. Acoso nas redes: A primeira idea que distinguen Colom e Ballester é a do ciberbulling, é dicir, o uso do contido de texto e imaxe na rede, para acosarse entre iguais, que pode ser un delito si existiron ameazas, coaccións ou calumnias. Por outra banda, estaría o grooming, é dicir, o acoso exercido por un adulto. No primeiro caso, tendo en conta que xeralmente se tratará dun compañeiro de clase, será vital contar coa colaboración do colexio e os pais do neno que iniciou o bulling. No segundo, “hai que evitar que o menor continúe mantendo calquera tipo de relación co acosador”, pero non destruír as evidencias do acoso, xa que pode ser importante en caso de ter que recorrer á policía. Ademais, de face aos propios menores, hai que explicarlles que deben tapar o seu webcam cando non a estean usando e evitar o uso da cámara do móbil en piscinas, baños ou vestiarios.


    3. Contidos non recomendables: Non todo depende do que eles soben, senón tamén das páxinas e contidos que consultan. “A maioría dos mozos accedeu a imaxes de contido erótico e pornográfico, pero tamén a materiais de contido xenófobo ou violento”, alertan os expertos. Ante estes contidos, hai que explicar que “as páxinas que promoven o racismo están prohibidas e deben ser pechadas en canto detéctense”, pero é importante falar sobre aquelas que teñen como finalidade divulgar agresións entre menores, chamadas happy slapping. “Os mozos divúlganas e obsérvanas, sen pensar que poden estar a participar nunha experiencia de ciberbulling”, por iso hai que falar sobre as mesmas e evitar que continúen a cadea de violencia.


    4. Pornografía ao alcance da man: No caso da pornografía, o problema non é tanto a visualización de imaxes sexuais, senón o tipo de relación que se sobreentiende nas mesmas. Así, os expertos en educación achegan que da pornografía na rede sácanse mensaxes como que: “O que debe satisfacerse é o desexo masculino, que o amor e o afecto desvincúlanse do sexo, ou que en prácticas como o sexo oral ou anal non se necesita o uso do preservativo”. Xa que resulta difícil evitar que lles cheguen estas imaxes, a solución pasa pola educación sexual. “Falar abertamente necesita confianza, e iso é exactamente o que necesitan os adolescentes”. Igualmente hai que alertarlles de que prácticas como o sexting, é dicir, o envío de fotografías eróticas por deas, que leva o perigo de que esa imaxe pode facerse viral e acabar en calquera parte.


    5. Fraudes e enganos: “Aínda que aínda non proliferan virus para móbiles, o que está aumentado é a creación de sistemas de engano e software maliciosos que teñen como obxectivo captar información con distintos fins”, alertan Colom e Ballester. Desta forma, creen importante informar aos mozos de prácticas como o engano a través de redes sociais, no que nos ofrecen algo que nos beneficia a cambio dalgunha acción pola nosa banda ou o phishing, “normalmente un correo electrónico que che pide que piques un enlace para validar algo que ten un motivo verosímil”, entre outros. Neste sentido, o consello dos autores é instalar antivirus e antiespías, utilizar contrasinais seguros, e evitar picar en enlaces que nos parezan sospeitosos, ademais de evitar o envío de vídeos ou arquivos, que poidan ser sospeitosos, a través de Whatsapp.


    6. Adicción a internet: “Ás consultas dos profesionais da saúde e a educación chegan cada vez máis adolescentes cunha nova adicción: internet”, relata Colom. Puntualízao Ballester, que insiste en que “tras varios meses recluídos na súa habitación, sen falar coa familia, sen relacionarse fisicamente cos amigos, incluso descoidando a súa hixiene, horas de soño e alimentación, moitos mozos e mozas necesitan axuda para poder superar a súa adicción”, e é que en España, máis de 350.000 mozas de 14 a 17 anos presenta algunha conduta adictiva a internet, segundo os datos dos autores. Respecto dos síntomas sobre os que estar alerta, destacan algúns como pensar en internet cando se está facendo outra cousa, mentir sobre o tempo que se está conectado, descoidar as relacións persoais, tentar cortar co computador sen conseguilo, abandonar outras afeccións e descoidar os seus hábitos saudables. Ante estas alertas “débese asesorar ao menor para facer que se dea conta da súa dependencia e da necesidade de cambiar a relación que establece cos móbiles ou con internet en xeral”.



    ↧

    Os catro estilos de aprendizaxe ou por que algúns len os manuais e outros non

    October 13, 2016, 3:29 am
    $
    0
    0



    Laboratorio de felicidad - Pilar Jericó



    Hai persoas que se len até a letra pequena dos manuais mentres que outros se lanzan a pulsar todos os mandos para ver que ocorre. Non é nin bo nin malo. Simplemente, dános pistas da nosa maneira de aprender. Vexamos o catro tipos de aprendizaxe que existen para identificar cal é o teu.


    Queres facer unha viaxe coa túa parella e un de vós necesita ler até o mínimo detalle sobre o sitio onde ides, mentres que o outro se pon dos nervios porque preferiría lanzarse á aventura. Ou nunha reunión de traballo un compañeiro non para de dar ideas sen concretar nada, mentres que a outro lle angustia non traballar nunha soa. Viviches algo disto? Si é así, benvido aos diferentes modos de aprender e ás súas dificultades (e oportunidades).


    En 1984 un profesor universitario, David Kolb, descubriu que os adultos temos distintas maneiras de aprender que dependen de como percibamos a realidade e de como a procesemos. Hai persoas que captan a realidade fundamentalmente a través da experiencia e outros, creando teorías. Os primeiros son máis empáticos e tenden a facer varias tarefas ao mesmo tempo (multiplicidad). É máis, si non o fan pódense aburrir soberanamente. Os segundos prefiren centrarse nunha soa tarefa, manéxanse moi ben na teoría e perderíanse con varias cousas ao mesmo tempo (unicidad).


    Con respecto á maneira de captar a información, algúns a procesarán si se pon ao choio (acción) e outro si reflexionan sobre o que observan (pensamento). Pois ben, as anteriores características definen os eixos das maneiras de aprender e do catro estilos. Veámoslos con algo máis de detalle:


    Adaptadores ou os “hacedores”

    Dificilmente lerán un manual. Son o resultado da multiplicidad e a acción. Prefiren traballar rodeados de persoas e búscanse a vida para conseguir recursos e alcanzar resultados. Gústalles asumir riscos e saben adaptarse ás circunstancias. Nunha empresa abundan nos departamentos de vendas. E a pregunta clave que necesitan contestar é cando?


    Asimiladores ou expertos na conceptualización

    O seu estilo é oposto aos adaptadores. Son extraordinarios creando modelos teóricos e definindo claramente os problemas. Interésanlles máis as ideas abstractas que as persoas, polo que non é de estrañar que destaquen no campo das matemáticas ou das ciencias. Nunha empresa poden estar en posicións de investigación ou de planificación estratéxica. E a pregunta clave que necesitan contestar é por que?


    Diverxentes ou os reis do mil e unhas ideas creativas

    Gozan analizando os problemas no seu conxunto e traballando con persoas. Son empáticos, emocionais e ocurrentes. Non é de estrañar que lancen unha infinidade de propostas diferentes nunha reunión. Neste estilo atópanse artistas, músicos e todos os creativos no mundo da empresa. E a pregunta clave que necesitan contestar é e si…? ou por que non?


    Converxentes ou o poder da aplicación nunha soa cousa

    Son os opostos aos diverxentes. Necesitan a aplicación práctica ás ideas para testar teorías ou resolver problemas. Pérdense con moitas alternativas. Con todo, son excepcionais en situacións onde haxa un único camiño para ser resoltas. Moitos enxeñeiros enmárcanse neste estilo de aprendizaxe. E a pregunta clave que necesitan contestar é para que?


    Como é de imaxinar hai persoas cuxo estilo de aprendizaxe está máis marcado que outros como, por exemplo, Sheldon Le Cooper, protagonista da serie The Big Bang Theory, quen é un asimilador total. O normal é que non sexa así e que todos teñamos un pouco do catro aínda que nos adoitemos sentir máis cómodos cun.


    En definitiva, todos temos un estilo de aprendizaxe que nos define máis que outros e para desenvolvernos mellor no persoal e profesional sería recomendable estar con persoas que nos complementasen e cuxo estilo estivese no extremo do noso. Por iso, si es dos que non les os manuais, estáche preto de quen gozan facéndoo (ou viceversa). Porque máis aló deste hábito, existe unha maneira interna distinta de percibir e de procesar a realidade que che pode axudar a mellorar e a superarche a ti mesmo en moitos outros ámbitos da vida.



    ↧
    Viewing all 828 articles
    Browse latest View live
    More Pages to Explore .....
    Search

    Latest Images

    Feria del Libro 2024 | Se inaugura el 25 de abril

    Feria del Libro 2024 | Se inaugura el 25 de abril

    April 19, 2024, 5:13 pm
    04-04-24 | Nueva edición

    04-04-24 | Nueva edición

    April 3, 2024, 6:01 pm
    04-04-24 | Nueva edición

    04-04-24 | Nueva edición

    April 3, 2024, 6:01 pm
    04-04-24 | Nueva edición

    04-04-24 | Nueva edición

    April 3, 2024, 6:01 pm
    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    March 29, 2024, 7:03 am
    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    March 29, 2024, 7:03 am
    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    March 29, 2024, 7:03 am
    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    March 29, 2024, 7:03 am
    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    March 29, 2024, 7:03 am
    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    Misa crismal | El obispo Lugones llamó a los sacerdotes a “cuidarnos para...

    March 29, 2024, 7:03 am